Hayat parça parçadır…En düşünceli olduğu anlarsa parçaların başlayıp bittiği,bir diğerine geçtiği zamanlardır. Bu yazıyı yazdığım zamanda böyle bir zamana tekabül ediyor…
Bakıyorum da ; mutlu olmak için o kadar çalışıyoruz ve de o kadar inandırıyoruz ki kendimizi mutlu olacağımıza dışarıdan gören de gerçekten mutlu olduğumuzu düşünüyor…
Mutluluğun kaynağını paraya endekslememiz ise zaruri olsa gerek. O kadarki insanların güzel şiirlerle,güzel hikaye ve romanlarla nasıl giyinip ısındığına bakmayıp ; üzerindekilerin kaç lira ve nereden alındığına dikkat ediyoruz. İnsanı değerli kılanın metalar olmadığını direttikçe toplumdan uzaklaşıyoruz,insanlıktan uzaklaşıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder