Yitik ve hiç birşey olamamak

Kalbindeki çıngırağın son titreyişleri,gözüne akan son tılsım,

Girdabın üzerine çınlayan gök gürültüsü kadar acımasız,

Kimliği olmayan biri  kadar ise cibilliyetsiz olmak…

Hüzünlü, yutkunduğun bademciklerinde bir şiir kadar yalnız olmak…

Okul sonuna yaklasırken..

   Hayat parça parçadır…En düşünceli olduğu anlarsa parçaların başlayıp bittiği,bir diğerine geçtiği zamanlardır. Bu yazıyı yazdığım zamanda böyle  bir zamana tekabül ediyor…

Bakıyorum da ; mutlu olmak için o kadar  çalışıyoruz ve de o kadar inandırıyoruz ki kendimizi mutlu olacağımıza dışarıdan gören de  gerçekten mutlu olduğumuzu düşünüyor…

Mutluluğun kaynağını paraya endekslememiz ise zaruri olsa gerek.  O kadarki insanların güzel şiirlerle,güzel hikaye ve romanlarla nasıl giyinip ısındığına bakmayıp ;  üzerindekilerin kaç lira ve nereden alındığına dikkat ediyoruz. İnsanı değerli kılanın  metalar olmadığını direttikçe toplumdan uzaklaşıyoruz,insanlıktan uzaklaşıyoruz.